entry ni panjang mengarut jangan baca

pernah tak rasa nak marah tapi tak boleh nak marah?
at the end diri sendiri jugak yang makan hati-.- kenyang okey makan hati tak payah nak makan nasi dah buat perabis beras je.bagus untuk mereka yang nak diet.

selalu macam ni.nak marah tapi tak sampai hati nak marah.geram tapi tak boleh nak cakap geram kat depan-depan orang tu.maka jalan terakhir adalah menggantikan kemarahan itu dengan kesedihan sebab bengang tak boleh nak lepaskan marah tu T_T *sobsob*

but when i think about it again and again,maybe that way is better for me.crying is better than getting mad with someone.hodoh okey bila marah-marah.rasa tua,rasa macam raksasa,rasa macam muke berkerut seribu,rasa macam proses penuaan makin cepat rasa macam makcik makcik.okey sudah.

mungkin orang lain cakap "weh ko memang takde keja lain ye.sedih nanges,gembira nanges,terharu pon nak nanges,kene marah nanges,tak kene marah nanges,nak marah nanges......nanges.....nanges..."
habis tu nak buat macam mana,this is me :( typical woman right?

pernah je nak ubah perangai.yes i did.tahan diri sendiri daripada nak nanges dengan pujuk diri sendiri kengkonon tabah laa kann.tapi bila orang lain datang pujuk,dahhh misi gagal!nanges sebab terharu.boleh?tapi saya pandai jugak buat muka tak de perasaan padahal masa tu dalam hati dah melalak lalak.anugerah pelakon wanita terbaik sepatutnya di sandang oleh kema.dan anugerah pelakon air mata sekali.

tapi*nak buat pengakuan*saya susah nak nanges depan ummi abah.walaupun hari raya bermaaf maafan*anak sape ni tak feeling langsung mintak maaf di pagi raya tak nanges* walaupun fefeeling merajuk, walaupun kat airport masa nak fly first time,walaupun kat airport setiap kali nak balik mesir.pelik jugak.errrr nanges lepas paper pathology terkecuali huhu.

but know what.usually i feel that i've strength after crying.lebih kurang macam release tension jugak.
dan nanges sorang-sorang itu salah satu cara release tension tapi tibatiba datang orang lain boleh pulak tetibe sengih lepas tu bertegur sapa bertanya khabar bagai.something related with feeling is complicated.

dan tahukah anda untuk menjadi seorang doktor ini dah berapa tangki air mata keluar?belum lagi jadi doktor.kema kema*geleng kepala* mohon bertabah sikit ye.

 when i'm sad,my family always comfort me smile,my friends always make me smile.and i hope i will have someone who always be my crying shoulder.or actually the one that can change the tears to laughter.

tapi kita ada Dia tempat mengadu yang paling memahami dan tahu apa yang terbaik untuk kita.dan insyaAllah saya tak lupa ALLAH selalu ada tika sedih gembira suka duka.Dia yang hadirkan insan-insan  yang menceriakan hari-hari saya.dan Dia juga yang menenangkan hati mententeramkan jiwa :)

~this post is really about me.saya memang berharap tak ramai orang baca post ni.serius ni.sebab tu letak tajuk macam tu.motif apakah post lepas tu tak bagi orang lain baca?

~"tak pe sedih sikit-sikit tapi jangan sampai terbawak bawak ye doct ;)"baiklah tak jadi nak sedih banyak.